ಇನ್ನೂ ಅನಿಸುತಿದೆ...

       ಮುಸ್ಸಂಜೆಯ ಮೌನ ಲಹರಿಯಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾದ ಗೆಳತಿಯ ನೆನೆಯುತ್ತ ಕಡಲ ತೀರದ ಸಂದಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ನನಗೆ ಅವಳ ನೆನಪು ನೀರು ಬಂಡೆಗಪ್ಪಳಿಸುವಂತೆ ಪದೆ ಪದೇ ಮನದಲ್ಲಿ ಮೂಡುತ್ತಿತ್ತು...ಇಂದಿನ ಫೇಸ್ ಬುಕ್, ಪಾಟ್ಸಾಪ್‍ನ ಟ್ರೆಂಡ್ ಯುಗದಲ್ಲೂ ಅದ್ಯಾವುದರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಜಾಸ್ತಿ ಗಮನಕೊಡದೆ ಹಳೆ ಹುಡುಗಿಯೇ ಇವೆಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮಿಗಿಲೆಂದು ಸದಾ ತುಡಿಯುತ್ತಿರುವ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹಾಗೇ ಸುಮ್ಮನೆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ನನ್ನೋಳಗಿನ ಭಾವನೆ ಮತ್ತೆ ಮಿಡಿಯುದಿಲ್ಲ ಅಂತ ನಾ ಹೇಳಲಾರೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಅದೊಂದು ಶುದ್ದ, ನಿರ್ಮಲ ನೆನಪು..ನೆನಪುಗಳೇ ಹಾಗೆ ಎಲ್ಲಿ ಎನು ಮರೆಯಾದರೂ ಸಂದಿಗೊಂದಿಯಲ್ಲಾದರೂ ನುಸುಳಿ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕಾಡದಿದ್ದರೆ ಅವುಗಳಿಗೆ ನೆಮ್ಮದಿನೆ ಇರಲ್ಲ.  ಈ ನೆನಪುಗಳು ಯಾಕೆ ಸುಳಿಯಬಹುದು ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕಾಡಿದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರ ‘ಗೆಳತಿ ಈಗ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಲ್ಲ’ ಎಂಬ ಮುಗ್ಧ ಮನಸ್ಸಿನ ಮೆಲುಕುವಿಕೆ..
ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಉಪಸ್ಥಿತಿ ಪ್ರೇಮವನ್ನು ಬಲಗೊಳಿಸಿದರೆ, ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಅನುಪಸ್ಥಿತಿ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ತೀಕ್ಷಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಮಾತು ಈ ಕ್ಷಣ ಅನಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ... ಹೌದು ಅದು ಸುಮಾರು 5 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಕತೆ. ವರುಷಗಳು ಅದುಮಿಟ್ಟ ಭಾವನೆ ಈಗ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲು ಕಾರಣ, ಎಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮೊಳಗಿರುವ ಲವ್ ಭಾವನೆ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲು ‘ವ್ಯಾಲೆಂಟೈನ್ಸ್ ಡೇ’ ಬರಲಿ ಎಂದು ಕಾಯುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲವರು ಅದನ್ನು ಹೇಳಿ ಸಂತಸದ ನಗುಬೀರಿದರೆ, ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರು ದೇವದಾಸನಂತಾಗುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ನನ್ನದು ಇವೆರಡೂ ಅಲ್ಲದ ಒಂಥರಾ ಡಿಫರೆಂಟ್ ಲವ್. ಇದು ಸಹಜ ಪ್ರೇಮಿಯ ಅಸಹಜ ನೋವು ನಲಿವಿನ ಪುಟ, ಒಳಗೆ ಅರಳಿ ಒಳಗೆ ಹುದುಗಿ, ಈಗಲೂ ತನ್ನೊಳಗಿರುವ, ಖುಷಿಕೊಡುವ ಸೋಜಿಗ...
ಅಂದು ಪರಿಚಯವಿದ್ದ ಗೆಳೆಯನ ಮನೆಗೆ ಅತಿಥಿಯಾಗಿ ಆಗಮಿಸಿದ ನನಗೆ ಅವಳು ಮೊದಲು ಇದಿರಾಗಿದ್ದು ಹೊಸ್ತಿಲಬಳಿ. ಆಗಿನ್ನು ನನ್ನದು ಟೀನೇಜಿನ ಸಮಯ. ಮೊದಲ ನೋಟದಲ್ಲೆ ಅವಳ ಬ್ಯೂಟಿ ಮನಸೆಳೆದರೂ, ಆಗಲೇ ಪ್ರೀತಿಯ ಅದ್ಭುತ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗೋ ಕಾಲಘಟ್ಟದ ಪವರ್ ಇದ್ದರೂ, ನನಗೆ ಅವೆಲ್ಲದರ ಬಗ್ಗೆ ಕಲ್ಪನೆಯೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಸಹಜವಾಗಿ ಆ ದಿನ ಪ್ರಾರಂಭವಾದ ಅವಳ ಪರಿಚಯ ಮುಂದೆ ಆಪ್ತಸ್ನೇಹಿತನಾಗುವವರೆಗೆ ತಿರುಗಿದ್ದು ನನ್ನ ಪುಣ್ಯವೋ, ಪ್ರೀತಿಯಾಗುವ ಮಹಿಮೆಯೋ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ.
   

ಅದು ವಯರ್ ಲೆಸ್ ಲ್ಯಾಂಡ್ ಫೋನ್ ಗಳು ಉದ್ದನೆಯ ಕಂಬದ ಬಲದಿಂದ ಸಿಗ್ನಲ್ ಕೊಟ್ಟು ಮಾತನಾಡುವ ಹುರುಪನು ತುಂಬಿಸಿದ ಕಾಲ. ಅಂದುಕೊಂಡಂತೆ ಗೆಳೆಯನಿಗೆ ದಿನಾ ಸಂಜೆ ಫೋನ್ ಮಾಡುವುದು, ಮನೆಯಲ್ಲಿರುವ ಹೊಸ ಫೋನ್‍ನ ಕ್ರೇಜ್‍ನ್ನು ಮಾತನಾಡುವುದರ ಮೂಲಕ ಆನಂದಿಸುವುದು ನನ್ನ ಸಂಜೆ ದಿನಚರಿ. ಎಂದಿನಂತೆ ಆ ದಿನವೂ ಗೆಳೆಯನಿಗೆ ಫೋನ್  ಮಾಡಿದಾಗ ಅತ್ತ ಕಡೆಯಿಂದ ಹೆಣ್ಣಿನ ಧ್ವನಿ ಬಂದಿದ್ದು ಅಚ್ಚರಿಯಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ನನ್ನ ಸ್ವರಕ್ಕೆ ಚಿಮಾರಿ ಹಾಕಿ ಹೆದರಿಸಿತ್ತು. ಅಂದಿನ ನನ್ನ ಅವಳ ಮಾತು ಯಾಕೋ ತುಂಬಾ ಹತ್ತಿರ ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ಒಂದೇಮರದಡಿ ಎಕಾಂತದಲ್ಲಿ ಪ್ರೇಮಿಳಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಫ್ರೇಂಡ್ಸ ಆಗಿ ಮಾತನಾಡುವ ಮುಗ್ಥತೆಯವರೆಗೂ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿತ್ತು. ಪರಿಚಯ ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಆದರೂ ಅದು ಕೊಡುವ ಸಂಬಂಧ ಶಾಶ್ವತವೆನ್ನುವಂತೆ ಮನದಲ್ಲಿ ಎನೂ ಅರಿಯದೇ ಅವಳ ಮೇಲೆ ಭಾವನೆ ತೇಲಾಡಲು ತೊಡಗಿದಾಗಲೇ ತಿಳಿದದ್ದು ಅವಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿಯಾಗಿದೆ ಅಂತ. ಈ ಮೆಲುಕಾಡುವ ಭಾವನೆಯು ಯಾವಾಗಾ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯ್ತೋ ಆವಾಗಲೇ ಅವಳೆದುರು ಬಂದಾಗ, ಹೊಸದಾಗಿ ಭಯ, ಶಿಸ್ತು, ಸಂಯಮ, ಬೆವರುವಿಕೆಯ ನಡುಕ ಎಲ್ಲವೂ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗತೊಡಗಿದವು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಶುರುವಾಯ್ತು ನೋಡಿ ನನ್ನೊಳಗಿರುವ ಪ್ರೀತಿ ಅವಳಿಗೆ ಹೇಳಬೇಕೆನ್ನುವ ಆಸೆ. ಅವಳಿಗೆ ಇವತ್ತು ಹೇಳಬೇಕು,ನಾಳೆ ಹೇಳಬೇಕು ಎಂದು ಸಾಗಿದ ನಡೆÉಗಳು ಕೊನೆಯನ್ನೆ ಕಾಣದೆ ನನ್ನೊಳಗೆ ಉಳಿಯಿತೆನ್ನುವುದು ದುರಂತ. ಆದರೆ ಅಷ್ಟು ಆತ್ಮೀಯಳಾಗಿ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಸಲುಗೆಯಿಂದಿದ್ದ ಅವಳಿಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ಬಂದಿಲ್ಲವೇ ಎನ್ನುವುದೇ ಇವತ್ತಿಗೂ ನನ್ನ ಬಳಿ ಉಳಿದಿರುವ ಪ್ರಶ್ನಾಂಶ. ಹಾಗಾದರೆ, ಅಂದಿನಿಂದ ಇಂದಿನವರೆಗೂ ನನ್ನದು ಒನ್ ಸೈಡ್ ಲವ್ ಇರಬಹುದಾ ಅಂತ ನಿಮಗನ್ನಿಸಿದರೆ ನಾ ಅದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರ ನೀಡಲು ಅಸಮರ್ಥ ಯಾಕೆಂದರೆ ಈಗಲೂ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅವಳು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಮಾತನಾಡಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಆದರೆ ನನಗಂತೂ ಇಂದಿಗೂ ಹೇಳಲಾಗದ ಅಸಮರ್ಥ ಭಾವನೆ. ಹೇಳಿದರೆ ತಪ್ಪು ತಿಳಿದರೆ ಅನ್ನೋ ಆತ್ಮೀಯತೆಯ ಹೆದರಿಕೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಅವಳ ನೆನಪು ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ಕಾಲ ನೆನಸಿಕೊಂಡು ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವೆ. ಆ ನೆನಪುಗಳೇ ಇಂಧು ಸಂಜೆಯ ಕೊಲೆ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಬೇರೆಲ್ಲಾ ವಿಷಯದಲ್ಲೂ  ಮನಸ್ಸಿನ ಆಸೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕರಗತೊಡಗಿದರೂ, ಆ ಹಳೆಯ ನೆನಪು, ಅವಳ ವೈಖರಿಯ ನೆನೆಯುವಿಕೆ ಮೊದಲಿನ ಜೋಷ್ ನಲ್ಲೆ ಮುಂದುವರಿದಿದೆ.
ಹೋ ಸಮಯವಾಯ್ತು ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು ನೆನೆಸಿಕೊಂಡರೆ, ತಾಳ್ಮೆಗೆ ಮನಸೋತ ಚಂದಿರ ಬಾನಿಂದ ಕಣ್ಣೀರು ಸೂಸಿಯಾನು. ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಕಟ್ಟೆ ಕಟ್ಟಿ ‘ಐ ಲವ್ ಯೂ’ ಅಂತ ಹೇಳಿ ಪ್ರತಿಕ್ರೀಯೆ ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ತುದಿಗಾಲಲ್ಲಿ ಕಾಯುವ, ಇಬ್ಬರೂ ಪರಸ್ಫರ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರೆ ಸಿನಿಮಾ ಪಾರ್ಕ್ ಅಂತ ಅಲೆÉದಾಡುವ ಇಂದಿನ ಜನರ ಮಧ್ಯೆ ನನ್ನ-ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ, ಪ್ರೀತಿ-ಸ್ನೇಹ ಸಂಪೂರ್ಣ ಡಿಫರಂಟ್ ಅಂತ ಅನ್ನಿಸದೆ ಇರದು. ಏನೇ ಇದ್ದರೂ ‘ಪ್ರೇಮಿಗಳ ದಿನ’ ಆಚರಿಸುವ ಈ ಮಾಸದಲ್ಲಿ ಆ ಹಳೆಯ ಸುಮಧುರತೆ ಮತ್ತೆ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡೆ. ಮಾತು ಮೌನವಾದಾಗ ಕಣ್ಣ ಭಾಷೆ ಅರಿಯುವುದು ಮನ, ಮಾತಾಡದೇ ಸುಮ್ಮನೇ ಕುಳಿತರೆ ಕಳೆದು ಹೋಗುವುದು ಪ್ರೀತಿಯ ಮಾಮರ ಎನ್ನುವಂತೆ, ನೀವು ಪ್ರೇಮಿಯಾಗಿದ್ದರೆ, ಮುಚ್ಚುಮರೆಯಿಲ್ಲದೆ ಯಾರಿಗೂ ನೋವಿಲ್ಲದಂತೆ ಪ್ರೀತಿಸಿ, ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ ಬದುಕು ನೀಡಬೇಡಿ, ಬದುಕಿಗಾಗಿ ಪ್ರೀತಿ ನೀಡಿ, ‘ವ್ಯಾಲೆಂಟೈನ್ಸ್ ಡೇ’ಗಾಗಿ ಕಾಯಬೇಡಿ, ಪ್ರತಿದಿನ‘ವ್ಯಾಲೆಂಟೈನ್ಸ್ ಡೇ’ನಂತೆ ಪ್ರೀತಿ ಆಚರಿಸಿ ಬದುಕನ್ನು ಸಂಭ್ರಮಿಸಿ..
ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಹ್ಯಾಪಿ ವ್ಯಾಲೆಂಟೈನ್ಸ್ ಡೇ..